„Pana jest ziemia i wszystko, co na niej, cały okręg ziemi i wszyscy jego mieszkańcy. On bowiem założył ją na morzach I utwierdził ją na rzekach. Kto będzie mógł wstąpić na górę Pana? I kto stanie na jego świętym miejscu? Kto ma czyste ręce i niewinne serce, Kto nie skłania duszy swej ku próżności i nie przysięga obłudnie.” – Ps.24:1-4.
W Psalmie tym prorok Dawid przedstawia rzeczy z punktu widzenia Tysiąclecia, kiedy to po przepowiedzianym w Biblii wielkim ucisku, królestwa tego świata staną się królestwami Pana naszego i Pomazańca Jego. „Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków”. (Obj. 11:15)
Ziemia, okrąg ziemi, morze, rzeki, góry i pagórki są użyte tu w znaczeniu symbolicznym, a nie rzeczywistym. Ziemia i okrąg ziemi przedstawiają obecny porządek społeczny, czyli zorganizowane społeczeństwo ludzkie. Morza i rzeki przedstawiają niespokojnych ludzi burzących się przeciwko ograniczeniom obecnego ustroju. Góry i pagórki przedstawiają rządy.
To, że ziemia i wszystko co na niej będzie należała do Pana nie znaczy, że królestwa tego świata nawrócą się do Boga albo, że wzburzone obecnie masy ludzkie staną się spokojne i poddane obecnym rządom. Prorok napisał że “Bóg założył ją na morzach I utwierdził ją na rzekach”. To znaczy, że obecna ziemia, czyli ustrój społeczny i obecne niebiosa, czyli władze religijne przeminą, a nowa ziemia zostanie utwierdzona na ruinach starej. Gdy fale wzburzonego społeczeństwa wzniosą się w swej potędze i zniosą cały porządek społeczny, tak, że rozszalałe morze anarchii ogarnie niemal całą ziemię, wtedy w pośród tych ruin, zniszczenia i ogólnej niemocy i rozpaczy, głos Boży zawoła: “Uspokójcie się, a wiedzcie żem Ja Bóg; będę wywyższony na ziemi” (Ps. 46:11). I z tego rozszalałego zamętu, na tym wzburzonym morzu, Bóg zaprowadzi porządek, ład i pokój.
Na miejsce tego wzburzonego morza ludzkiego, Bóg założy nową ziemię, Swoje królestwo („królestwo niezniszczalne” Żyd. 12:28), nowy porządek rzeczy i utwierdzi go na rzekach niezadowolenia ludzkiego.
Postanowi Swojego Króla nad Syjonem, nad świętą górą Swoją (Ps.2:6) i da Mu narody w dziedzictwo Jego, a krańce świata w posiadanie. (Ps. 2:8). Wtedy “ Król będzie rządził w sprawiedliwości, a książęta według prawa będą panować.” (Iz. 32:1). W efekcie tego „za dni jego zakwitnie sprawiedliwość i wielki pokój”. (Ps. 72:7)
Wtedy będzie tylko jedno królestwo (góra) na całym świecie – Królestwo Boże. „Wtedy Pan stanie się królem całej ziemi. Będzie On wtedy jedynym władcą, jedyne też będzie Jego imię”. (Zach. 14:9). O tej górze, czyli Królestwie Bożym mówi Psalmista, gdy stawia pytanie: “ Kto będzie mógł wstąpić na górę Pana? I kto stanie na jego świętym miejscu?” Wstąpić na górę Pańską znaczy wejść do Jego Królestwa jako wierny i posłuszny poddany godny wszelkich Jego błogosławieństw i przywilejów. Odpowiedź na obydwa pytania jest ta sama: Ten „kto ma czyste ręce i niewinne serce, Kto nie skłania duszy swej ku próżności i nie przysięga obłudnie.” – Ps. 24:4. Takie rzeczy będą wymagane od obywateli tego Królestwa, gdy ono zostanie ustanowione. Potrzebna będzie zatem nie tylko wiara w Chrystusa, Króla i Odkupiciela, ale również odpowiedni charakter. „Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim”. Jana 3:36 Charakter jest bowiem naturalnym wynikiem prawdziwej wiary i pobożności. Wiara, która nie rozwija charakteru jest próżna i daremna. Jasnym więc jest, że tak dziedzice jak i poddani Królestwa Bożego muszą posiadać charaktery, które zostały zapoczątkowane i rozwinięte przez wiarę w Ewangelię.
“Czyste ręce” oznaczają czyste uczynki, czyste postępowanie. Daremnym byłoby przyznawać się do wiary w Boga, a jednocześnie trwać w grzesznym sposobie postępowania. Wierność Królestwu Bożemu oznacza zdecydowaną opozycję względem grzechu we wszelkich jego formach.
“Czyste serce” oznacza czystą wolę, czyste intencje i cele. Jak namagnesowana igła kompasu zwraca się zawsze na północ, tak czyste serce zawsze zwraca się ku sprawiedliwości. Chociaż niekiedy nagła i silna pokusa może chwilowo zboczyć na prawo lub na lewo, to jednak prędko wraca do swej normalnej pozycji, którą jest sprawiedliwość i prawda. Czyste serce miłuje sprawiedliwość i prawdę, a nienawidzi nieprawości. Ono miłuje wszystko, co jest czyste, a brzydzi się jakąkolwiek nieczystością. Rozkoszuje się towarzystwem ludzi czystych, a unika innych wiedząc, że “złe mowy psują dobre obyczaje”.
“Kto nie skłania duszy swej ku próżności”. Próżność, czyli pycha jest obrzydliwością dla Pana i wszystkich, którzy posiadają Jego ducha. Pycha jest chwastem, który gdy raz zakorzeni się w sercu zadusi wszystkie zalety charakteru. Pokora jest najpiękniejszą ozdobą charakteru. Ona trzeźwo ocenia osobiste zalety, nie nadyma się, nie czyni nic nieprzystojnego i stara się używać swych talentów nie dla wygody lub próżnej chwały, ale z radości czynienia dobrze. Jest skromna, trzeźwa i szczera w rozsądzaniu zalet swoich i innych ludzi. Co za ulgę i przyjemność można znaleźć w towarzystwie ludzi posiadających takiego ducha.
“Nie przysięga obłudnie”. Ci, co zawarli przymierze z Bogiem, a później dobrowolnie tym pogardzili lub porzucili je, przysięgali obłudnie. Ci zaś, którzy uczynili przymierze z Bogiem w tym wieku (Wieku Ewangelii – wiek wiary) i w przymierzu tym trwali wiernie, aż do śmierci, wejdą do miejsca świętego, do Świątyni Bożej – staną się dziedzicami Królestwa. Natomiast wszyscy wierni przyszłego wieku (wieku Tysiąclecia – wiek widzenia) zostaną uznani i uprzywilejowani jako obywatele Królestwa. Ci dostąpią Pańskich błogosławieństw obiecanych w Jego Słowie. Dostępując najpierw przypisanej sprawiedliwości Chrystusowej przez wiarę, będą mogli przy Boskiej łasce, dojść do doskonałej sprawiedliwości i otrzymać żywot wieczny.
Ludzie nie mogą dostąpić tych błogosławieństw bez szukania ich, a także bez szukania ich we właściwy, Boski sposób – przez Chrystusa, przez wiarę w Jego dokonane dzieło odkupienia i przez zupełne poświęcenie ich umysłów i serc do czynienia Jego woli. „Wzywam was tedy, bracia przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być rozumna służba wasza”. Rzym.12:1
Zastanawiajmy się poważnie nad tymi rzeczami. Czy nasze ręce i serca są czyste? Czy jesteśmy pokorni i wierni naszemu przymierzu?
„Złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami”. Żyd.12:1
W.T. R-3113-1902
